Görüldüğü gibi HAÇ, Hıristiyanlıkla birlikte ortaya çıkmış bir sembol değil; çok daha eski KUTSAL bir işarettir. Belki de “ TANRI’ya UÇ...
Görüldüğü
gibi HAÇ, Hıristiyanlıkla birlikte ortaya çıkmış bir sembol değil; çok
daha eski KUTSAL bir işarettir. Belki de “TANRI’ya UÇ’arak erişme”yi
sembolize eden KUŞ figürünün "birbirini kesen iki çizgi” şeklinde
TAMĞA’laşmasından ortaya çıkmıştır.
DOĞU ANADOLU’da, ISUB-ÖG olan ESKİ TÜRK ALFABESİ’nde mevcut, yukarıdaki ETRÜSK YAZISI resminde görülen UÇLARI HİLAL OLAN HAÇ şeklindeki OK tamgası, PROTO-MISIR’a dahi ulaşmıştır. HALI VE KİLİMLERDE OK TAMĞASI OK UÇU, “OK bayrağı” demek olup, kelime ETRÜSKLER vasıtasıyla LATİNCE’ye CROCE (KROÇE-İngilizcesi CROSS) olarak girmiştir. Hıristiyanlar için de KUTSAL bir işaret olmuştur. OK AÇ, “OK sembolü” demek olup bizde de KHAÇ-HAÇ kelimesini oluşturmuştur. HAÇ şeklindeki OK damğası, Hıristiyanlıkla hiç bir ilişkisi olmayan DÜNDARLI, ÇAVDARLI, KARAHACILI, KARAKOYUNLU, YEŞİLYURT, KINIK, HAYTA gibi YÜRÜK aşiretlerinde ARMA olarak kullanılmaktadır.
DOĞU ANADOLU’da, ISUB-ÖG olan ESKİ TÜRK ALFABESİ’nde mevcut, yukarıdaki ETRÜSK YAZISI resminde görülen UÇLARI HİLAL OLAN HAÇ şeklindeki OK tamgası, PROTO-MISIR’a dahi ulaşmıştır. HALI VE KİLİMLERDE OK TAMĞASI OK UÇU, “OK bayrağı” demek olup, kelime ETRÜSKLER vasıtasıyla LATİNCE’ye CROCE (KROÇE-İngilizcesi CROSS) olarak girmiştir. Hıristiyanlar için de KUTSAL bir işaret olmuştur. OK AÇ, “OK sembolü” demek olup bizde de KHAÇ-HAÇ kelimesini oluşturmuştur. HAÇ şeklindeki OK damğası, Hıristiyanlıkla hiç bir ilişkisi olmayan DÜNDARLI, ÇAVDARLI, KARAHACILI, KARAKOYUNLU, YEŞİLYURT, KINIK, HAYTA gibi YÜRÜK aşiretlerinde ARMA olarak kullanılmaktadır.
Daha önce de söylediğimiz gibi, şimdi kullandığımız alfabe ve onun dayandığı LÂTİN alfabesinde harfler bir mânâ ifade etmez. Çoğu bir hece bile değildir. Ancak başka harflerle birleşerek heceleri, heceler de kelimeleri oluşturur. çoğu hece de bile anlam yoktur, anlamlar kelimelerle ortaya çıkar.
Halbuki PROTO-TÜRKÇE yazı sisteminde öyle değildir. PROTO-TÜRKÇE’de TAMĞA sistemi vardır. Yukarda gördükleriniz gibi ÇİZGİLER, NOKTALAR ile ifade edilir ve her biri kendi içinde tam ve yeterli bir anlam taşır.
Meselâ, yukarıdaki TAMĞALAR’dan,
- OQ (OK) = yeryüzü kişisi, yeryüzünde varoluş,
- UÇ = bey, han, lider, bayrak
- ON = kozmos, kozmos kişisi,
- AT = ad, TANRI’ya atılma, egemen
anlamına gelirler. Dikkat edilirse, hepsinin SESLİ HARF’le başladığı görülür. TÜRKÇE’de bazı SESSİZ HARFLER’in kelime başına gelmemesi (meselâ R), bazı yabancı kelimelerin SESSİZ HARF’le başladığı için (stasyon, spirit) TÜRKLER tarafından başına bir SESLİ HARF getirilerek okunması da (istasyon, ispirto, Rus-Urus, Recep-İrecep gibi), bu yüzdendir.
TEK başına iken bu anlamı taşıyan ve birer kelime olan bu TAMĞALAR, eğer bir CÜMLE içinde iseler iki şekilde karşımıza çıkar. Birincisi, okunuşunu ve anlamını korur... İkincisi, başındaki SESLİ HARF düşer, kalan SESSİZ HARF’ten sonra başka SESLİ HARF gelir ve cümle içinde yerini öyle alır.
Bir daha tekrarlamak gerekirse, eski TÜRKÇE’de her işaret TAMĞA’dır, aynı zamanda tek seferde söylenebilen bir HECE’dir, ve ayrı bir KAVRAM ifade eden bir KELİME’dir... Eski TÜRKÇE’nin aslı HECE-KELİMELER’den oluşurdu. Sonradan heceler kaynaşarak kelimeler oluşturmuştur.
Bugün ÇİNCE, JAPONCA, KORECE böyle bir YAZI’ya ve HECE-KELİMELER’den oluşan bir dile sahiptir. Ancak bunların en eskisi ÇİNCE bile, M.Ö. 1700’den önceye gitmez!.. Yani ÇİNCE’nin TÜRKÇE’yi etkilemiş olabileceği gibi bir sonuç çıkarmak yanlıştır. Olsa olsa TÜRKÇE, kendinden sonra gelen ÇİNCE’yi etkilemiştir. Nitekim şimdiki ÇİN ALFABESİ’nden 41 TÜRK TAMGASI vardır.
PROTO-TÜRKLER… (ki, bu ifadeyi TÜRK kelimesinin kavram olarak ortaya çımadığı dönemler için kullanıyoruz, çok eski tarihleri kastediyoruz) bilgi ve tecrübeleriyle, üstün vasıflarıyla halk arasında sivrilmiş kimselere ÖGÜL-UKUS derlerdi. ÖGÜL, “düşünme yeteneği, felsefe, haysiyet, sahip olma, majeste” anlamlarına gelir. UKUS ise, YAZI demektir!
Bu kişiler üstün gözlem ve sezgi kaabiliyeti ile etraflarındaki tabiatın, hayatın ve kâinatın sırlarını araştırmışlar, üzerinde kafa yormuşlar, sonra da tesbitlerini soyut kavramlar halinde “taşa urmuş”, kaydetmişlerdir..
Burada
çok önemli bir husus vardır…. Şimdi lütfen önce yukarıdaki HAYVAN
FİGÜRLERİ tablomuzu bir kaç dakika inceleyiniz…
Eminiz ki, yukardaki GEYİK resmi ile, aşağıdaki çeşitli hayvan figürleri
arasındaki farkı görmüşsünüzdür.
GEYİK, BODENSEE’de, THAYGEN yakınlarındaki KESSLERLOVCH Mağarasında, bir
MAMUT DİŞİ’ne çizilmiş resimdir… Aynen resmedilmiştir, bir fotoğraf
kadar gerçeğe uygundur! Bir sanat eseridir, ama başka bir özelliği
yoktur. Bir AVRUPA insanının ürünüdür.
Halbuki diğer üç figür, GEYİK resmi gibi değildir. Hayvan figürleri
tabiattaki şekilleriyle değildirler, şematik bir hal almışlardır. Onlar
ASYA İNSANI’nın ürünüdürler.
Daha önce belirttiğimiz gibi, ASYA’da kaya resimleri M.Ö. 30.000’lerde
başlar… Bunların yazı elemenler içermeye başlaması M.Ö. 15.000’lerdedir…
Ve yazıya geçiş ise M.Ö. 8000’in sonlarındadır. (G. Musabayev, A.
Maxmutov, G. Aydarov; KAZAK EPİGRAFYASI, Almati, 1971)
ŞEKİL 1’de görülen figürler TAMĞALI SAYI galerisindendir. Hayvanlar
naturist değil, şematiktir. AT,İT, KEÇİ figürleri, bu hayvanları
sembolize eder ama; boynuzları, bacakları, kuyrukları da ayrı anlamlar
taşır. TAMGA anlayışı henüz başlamıştır.
ŞEKİL 2’de görülen figürler de TAMGALI SAYI’ndadır. Daha sonraki bir
döneme aittir. Hayvan ve insan şekilleri tamamen şematize edilmiş,
semboller haline gelmiştir. TAMĞALAR bariz şekilde görülmektedir.
ŞEKİL 3, DOĞU ANADOLU’da SAT Dağında bulunan M.Ö.8000 yıllarına ait bir
kaya resmidir. (E.Alok, ANADOLU KAYA ÜSTÜ RESİMLERİ, Akbank, İstanbul,
1988) Üstünde daha sonra açıklıyacağımız pek çok TAMĞA bulunur ve bize
uzun bir mesaj verir.
Bir
başka örnek te, üzerindeki yazı karakterleri bariz olduğu için İLK
YAZIT sayılan ULU KEM SÜLYEK YAZITI’dır. YENİSEY’in kollarından biri
olan ULUĞ KEM’in geçtiği vadilerden biri olan SÜLYEK’te bulunmuştur....
M.Ö. 8000’e aittir. (Gravures Rup. V. Comanica, D. Riba, ed. Fr.Empire,
Paris, 1984)
TAMĞALAR,
nasıl ortaya çıkmıştır?… Birinci sebep daha üstün bir düşünce
seviyesine, bir hayat ve kâinat felsefesine ulaşılmasıdır. İkincisi ise,
kayalara bu felsefeyi uzun uzun “taşa urmak”, yani kayalara kazıyarak
sonraki nesillere ulaştırmaya çalışmanın zorluğudur. Meselâ GÜNEŞ’i
anlatabilmek için bir DAİRE çizip etrafına bir sürü IŞIN ÇİZGİSİ koymak
yerine; bir YUVARLAK, içine de bir NOKTA koyarak aynı mânâ verilmiş,
ortaya OĞ tamğası çıkmıştır!
ORTA ASYA İNSANI, yani TÜRKLER’in atasının dünyanın dört bir yanına
yaydığı OĞ TAMĞALARI’nı görmek gerçekten heyecan vericidir.
Şimdi bu TAMĞALAR’ı, taşıdıkları mânâyı, ve AVRASYA başta olmak üzere
dünyada rastlanan örneklerini verelim.
OK TAMĞASI:
OK; “yeryüzü kişisi, TANRI’dan gelip yeryüzünde varolma, mevcudiyet”
anlamlarına gelir... PROTO-TÜRKLER’den bir kısmı kendilerine OK adını
verir. Yazıyı bulanlar onlardır... Bugün kullandığımız OKUMAK fiili
onlardan gelir. Aslında “OKLAR’ın yazdığını anlamak” demektir.
OK tamğasının içeriğinde
GÖK’teki TANRI’dan gelip YERYÜZÜ’nde varolma,
YERYÜZÜ’nde ölerek UÇARAK, GÖK’teki TANRI’ya dönme
mânâları da gizlidir. Ve bu geliş-gidiş ATEŞ KÜLTÜ ile bağlantılıdır.
OZ’laşarak YERYÜZÜ’ne inme, kişi olma, OK olma; sonra en üst noktada
OK’un BUĞ (BEY) görevini üstlenerek, halkına, etrafına iyi hizmetler
yapması, bunun karşılığında yakılarak tekrar OZ’laşması ve Uç’arak
tekrar KOZMOS’a, GÖKYÜZÜ’ne dönüş… Hepsi OK kelimesinde gizli
anlamlardır.
YAKILMAK; TANRI’ya AT’ılmak, fırl’AT’ılmak demektir. Bu da OK tamğaları
arasında en çok kullanılanlardan olan HAÇ (+) işaretinin, AT tamğasının
bir çeşidi olduğunu düşündürmektedir.
Görüldüğü gibi HAÇ, Hıristiyanlıkla birlikte ortaya çıkmış bir sembol
değil; çok daha eski KUTSAL bir işarettir. Belki de “TANRI’ya UÇ’arak
erişme”yi sembolize eden KUŞ figürünün “birbirini kesen iki çizgi”
şeklinde TAMĞA’laşmasından ortaya çıkmıştır.
ON,
“KOZMOS, kozmos kişisi” demektir. Ya KUBBE şeklinde, ya da ON nokta, 10
benek, 10 tüy, veya 10 aynı cinsten figürle gösterilir.... Yukarıdaki
resimde çeşitli ON TAMĞALARI görülmektedir... birinci figür TAMĞALI SAYI
kaya resmindeki BUĞ’un kafasının içinde ON NOKTA bu sembolü
vermektedir... İkinci figür SAT DAĞI’ndaki kaya resmidir, kral
damgasında ON BENEK ile aynı sembolü gösterir... Üçühcü figür
KIRGİZİSTAN ISSIKKÖL’de bir mezardan çıkan yüzüğün üzerindeki resimdir,
ON TÜY ile aynı mânâyı verir. Amerikan kızılderililerinde, MAYALAR ve
AZTEKLER'de de aynı sembole rastlanır.
Ayrıca İTALYAN ALPLERİ’nde NAQUANE bölgesinde HALAY ÇEKEN ON KİŞİ figürü
de aynı kavrama işaret eder. (Grav. Rup. Val Comanica, D. Riba, Fr.
Emp. Paris, 1984)
ANADOLU’da
bulunan HİTİT kurslarının üzerindeki ON GEYİK, ON FİGÜR de ON tamğasına
işarettir.
GREK mitolojisinde geçen DAKTİLLER (Dactyiles) demircidirler. Nereden
geldikleri konusunda çeşitli rivayet vardır. FRİGYA’daki İDA DAĞI’ndan
(yani bizim EDREMİT’teki KAZ DAĞI), veya GİRİT’teki İDA DAĞI’ndan
geldikleri öne sürülür. Bunlar ON KİŞİ’dirler… DAKTİL parmak demek
olduğuna, ve iki elde ON parmak olduğuna göre, DAKTİLLER bu açıdan ON
KİŞİ, yani ON’lar anlamına gelir. ON TÜRKLERİ’ne işarettir.
Ama esas kanıt, DEMİRCİ kelimesinin eski GREKÇE’ye DEMİOERCOİ diye
geçmiş olmasıdır!.. Kimse TÜRKÇE’den geldiğini bilmez.
GREKLER’e bağlanmak istenen FRİG adının aslı PROTO-TÜRKÇE’de
UB-URUK’tur. Bu kelime bugün OBRUK olarak kullanılır, ve ANADOLU’da
FRİGLER’in yaşadığı merkez yaylanın adıdır. MİDAS YAZITI’ndan
öğrendiğimize göre, zaten ANADOLU’nun bir adı da FRİGYA’dır! FRİGLER ve
DAKTİLLER de TÜRK’tür!
ON kelimesi, aynı zamanda bir kısım PROTO-TÜRKLER’in kendileri için
kullandığı addır. Tıpkı bizim şimdi kendimize ÂDEMOĞLU dediğimiz gibi,
onlar da kendilerine ON = KOZMOS KİŞİSİ derlerdi. Diğer bir kısım
PROTO-TÜRKLER de OK = YERYÜZÜ KİŞİSİ adını almışlardı. Ama kullandıkları
semboller hep aynı idi. ORTA ASYA’da kurulan TÜRK devletinin adı
ON-OYUL, daha sonra İSVİÇRE merkez olmak üzere AVRUPA’da kurulan
devletin adı da ON-OYUNG idi.
ON kelimesi, zamanımıza anlamını kaybederek, sadece ON sayısını ifade
etmek suretiyle yansımıştır. Ancak ANADOLU’da ON tamgaları halılarda,
kilimlerde, çeşitli eşya ve süslerde varlığını devam ettirir.
ÇEŞİTLİ
AT TAMĞALARI:
AT kelimesi, “ad, nam, atılma, bilinen, egemen” demek olduğu gibi, binek
hayvanı AT’ı da kasteder. Yukarıdaki HALI VE KİLİM resimlerinde altta
görülen şekiller, AT tamğalarıdır.
AT üzerindeki kişi yayalardan yüksekte, ve imkân bakımından ondan
üstündür. Bu haliyle “bilinen, tanınan”dır, AD’ı vardır. Yüksekten
bakar, “egemen”dir. AT’ılma yoluyla en yükseğe, TANRI’ya ulaşabilir.
Bütün bu kavramlar, AT tamğasının çeşitli anlamlar kazanmasına, sonradan
UÇ, UB ED ve BUĞ tamğalarının doğmasına yol açmıştır.
”TANRI katına AT’ılma” kavramı zamanımızda dahi KUZEY ASYA şamanlarında
yaşar. Şaman davuluna AT’a biner gibi oturur, kendinden geçerek çalar,
bu suretle TANRI’ya ulaşır. ETRÜSKLER’in KANATLI AT sembolü elbette ki
PELASKLAR’da da vardı ve GREK mitolojisine de yansımıştır.
KANATLI AT’ı SELÇUKLULAR’da da görürüz.
AT tamgası sonraları ATEŞ ve OT (od-ateş) kelimelerinin oluşmasını
sağlamıştır.
AT + US … AT-US… ATAS…ATAŞ…ATEŞ
AT*AS … ATAS… ATAŞ…ATEŞ
OG*AT… OT …. OD… (ODUN kelimesi de ATEŞ üreten, ateşte yakılan anlamına
gelir)
BAŞKA HALILARDA AT TAMĞALARI
ÇEŞİTLİ
UÇ TAMĞALARI:
UÇ kelimesinin “bey, han, lider, bayrak” anlamlarına geldiği
belirtmiştik... ATEŞ KÜLTÜ’nden doğmuşlardır. Kişi OZ’laşarak, yani
şekil değiştirerek (MÂNÂ’dan MADDE'ye geçerek) YERYÜZÜ’ne İner, sonra
yine şekil değiştirerek (MADDE’den MÂNÂ’ya geçerek) GÖKYÜZÜ’ne
AT’ılarak, TANRI’ya döner... Bu sebeple UÇ TAMĞALARI’nın çoğu AT
tamğalarının çeşitlemeleri arasında bulunur. Bu sayfadaki ilk figür hem
KANAT AÇMIŞ UÇAN KUŞ, burca dikilmiş BAYRAK sembolüdür. Beşinci figür
hem KANAT AÇMIŞ UÇAN KUŞ’tur, hem de cümle içinde OK anlamına gelebilir.
Resmin en sonundaki ÜÇ NOKTA ise, hem UÇ tamğasını gösterir, hem de
kelimenin nasıl ÜÇ SAYISI’na dönüştüğünü açıklar.
resimde ilk şekil, “KANAT AÇMIŞ KUŞ şeklindeki HAÇ’tır. Adamın başının içindeki ON NOKTA dikkatinizi çekmiştir.
UW,
OW ve OĞ TAMĞALARI :
UW , OW veya OĞ, “şeref, kutsal kişi, mensup olma” anlamlarına gelir.
PROTO-TÜRKLER’in ilk tamğalarındandır. Daha sonra OĞ şeklinde
seslendirilmiş, şekil ve anlam sayısı çoğalmıştır. Kaynağı TEK TANRI
inancı ve BOĞA KÜLTÜ’dür.
resimde ilk şekil, “KANAT AÇMIŞ KUŞ şeklindeki HAÇ’tır. Adamın başının içindeki ON NOKTA dikkatinizi çekmiştir.
Yukarıdaki
OĞ TAMĞALARI resminde üstteki ilk iki şekil, VAN’da, BAŞET DAĞI’ndaki
KIZLARIN MAĞARASI’nda DUVAR RESİMLERİ’dir!.. Havaya kalkmış kollar, hem
BOĞA’nın BOYNUZLARI’nı, hem de TANRI beldesine yönelmeyi göstermektedir.
Türk Asya
COMMENTS